Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Χάρτινο Καράβι -Γλωσσοδέτες





Η οικογένεια πρέπει να τρώει όλη μαζί




Η πολυάσχολη ζωή μας συχνά μας στερεί πολύτιμες καθημερινές στιγμές με την οικογένειά μας. Είναι πολύ δύσκολο λόγω των υποχρεώσεων να βρίσκονται σε καθημερινή βάση όλα τα μέλη της οικογένειας την ίδια στιγμή στο σπίτι. Τόσο οι μεσημεριανές ώρες όσο και οι απογευματινές ώρες να είναι για τους περισσότερους γονείς ώρες εργασίας και απουσιάζουν από το σπίτι.

Στιγμές που παλιότερα θεωρούνταν δεδομένες, χωρίς απαραίτητα να γνωρίζουμε πόσο ευεργετικές είναι, όπως ο θεσμός του οικογενειακού τραπεζιού πλέον δεν είναι εύκολο να τις βιώσουμε. Η συνεύρεση δηλαδή γύρω από ένα τραπέζι, είτε για το μεσημεριανό είτε για το βραδινό γεύμα της ημέρας... το οικογενειακό τραπέζι ενισχύει τους δεσμούς της οικογένειας και δίνει στα παιδιά κάθε ηλικίας μια αίσθηση ότι ανήκουν σε ένα ενιαίο σύνολο, μία «δεμένη» ομάδα με τη βοήθεια της οποίας μπορούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες και τις προκλήσεις, που θα προκύψουν στη ζωή τους. Μια συνήθεια που τείνει πλέον να γίνει ανάμνηση και ισοδυναμεί με πολλές χαμένες ευκαιρίες για να έρθουν πιο κοντά τα μέλη της οικογένειας.

Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι, όταν τρώμε μαζί με τα παιδιά μας στο σπίτι συμβάλλουμε στο να αυξηθεί η αυτοπεποίθηση και το λεξιλόγιό τους πολύ περισσότερο απ’ όταν τους αφιερώνουμε χρόνο για το παιχνίδι ή για την ανάγνωση βιβλίων. Κι αυτό γιατί η κοινωνική επαφή είναι αυτή που ευθύνεται για την ανάπτυξη ικανοτήτων, όπως η συγκέντρωση, η μνήμη και η επίλυση των προβλημάτων. Όταν οι γονείς κάθονται με τα παιδιά τους στο οικογενειακό τραπέζι, χωρίς να το καταλαβαίνουν μοιράζονται μαζί τους ένα γλωσσικό πλούτο που περιλαμβάνει νέες λέξεις με σωστή σύνταξη και γραμματικούς κανόνες στην πράξη. Όσο πιο πλούσιο το λεξιλόγιο ενός παιδιού, τόσο πιο εύκολο είναι στη συνέχεια να μάθει να διαβάζει. Άρα οι συζητήσεις αυτές μπορεί να συμβάλλουν, ώστε τα παιδιά να μάθουν να μιλάνε και να διαβάζουν ευκολότερα και γρηγορότερα, προσφέροντάς τους ένα καλό ξεκίνημα στη σχολική τους ζωή και κατά συνέπεια γεμίζοντάς τα με αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό τους.

Σύμφωνα με μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, τα παιδιά που τρώνε συχνά μαζί με τους γονείς τους έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πάρουν καλούς βαθμούς στο σχολείο απ’ ότι οι συνομήλικοί τους, που δεν έχουν αυτήν την οικογενειακή συνήθεια.
Πηγή: i paideia

Γλωσσοδέτες...


Γλωσσοδέτες



Στην ελληνική λαογραφία ο όρος γλωσσοδέτης ή γλωσσολύτης ή και "καθαρογλώσσημα" αποτελεί συνήθως μια πρόταση, την οποία πρέπει κανείς να επαναλάβει ή να επαναλαμβάνει συνεχώς ταχύτερα, με λέξεις που μοιάζουν μεταξύ τους, περισσότερο όμως πλαστές, και που καθίστανται έτσι δυσπρόφερτες προκαλώντας τα γέλια με τους αποτυχόντες την ορθή επανάληψη.




Ο παπάς ο παχύς έφαγε παχιά φακή.
Γιατί παπά παχύ έφαγες παχιά φακή;

Μια τίγρη με τρία τιγράκια.

Κουκιά βραστά, σκαστά, σπαστά,
με τη βραστή, σκαστή, σπαστή κουτάλα.

Μια πάπια, μα ποια πάπια; Μια πάπια με παπιά.

Ανέβηκα στη τζιτζιριά, στη μιτζιριά,
στη τζιτζιμιτζιχοτζιριά
να φάω τα τζίτζιρα, τα μίτζιρα 
τα τζιτζιμιτζιχότζιρα 
και με βρήκε ο τζίτζιρας 
ο τζιτζιμιτζιχότζιρας 
και μου φαγε τα τζίτζιρα, τα μίτζιρα, 
τα τζιτζιμιτζιχότζιρα.

Της καρέκλας το ποδάρι 
ξεκαρεκλοποδαρώθηκε.

Ανεβαίνω, κατεβαίνω,
μπαινοβγαίνω,
ανεβομπαινοβγαινοκατεβαίνω.

Πέμπτη, πέφτει ο πεύκος κάτω.

Βρίσκω τις πόρτες κλειδωτές, κλειδωμένες 
και κλειδαμπαρωμένες.

Άσπρο χαρτί και ξέξασπρο 
και ξέξασπρο μελάνι 
και ξέξασπρη γραμματική, 
έξασπρο γράμμα κάνει.




Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Ο σταθμός- Κυκλοφοριακή αγωγή




κάνε κλικ στην εικόνα

Ταξίδι στη θάλασσα - το γράμμα θ


Κάνε κλικ πάνω στην εικόνα

Σκέψεις μιας υποψήφιας για αξιολόγηση νηπιαγωγού (Ακούς υπουργέ;)

axilogisi13Σήμερα μπαίνοντας στην φόρμα αξιολόγησης (portfolio) και βλέποντας τις ερωτήσεις που καλούμαι να απαντήσω ώστε να αξιολογηθώ κι εγώ όπως όλοι οι εκπαιδευτικοί, ένιωσα την ανάγκη να γράψω κάποιες σκέψεις μου για τον κύριο Λοβέρδο και τους υπόλοιπους «ιθύνοντες» του Υ.ΠΑΙ.Θ, που «σκέφτηκαν» αυτόν τον τρόπο να με αξιολογήσουν.

Διαβάζοντας τις ερωτήσεις υποθέτω ότι ο βαθμός μου μετά την αξιολόγησή μου θα είναι ίσως «επαρκής» ή ακόμη και «ελλιπής». Εργάζομαι μέσα στην τάξη από τα 20 χρόνια μου, μια και η Σχολή που φοίτησα ήταν διετής και σήμερα είμαι 49 χρονών. Από τα 23 χρόνια υπηρεσίας μου στο Δημόσιο Σχολείο τα 21 ήμουν προϊσταμένη.
Ήμουν «επαρκής» κύριε Λοβέρδο, όταν πρώτη φορά δούλεψα σαν αναπληρώτρια στα Λιμενάρια της Θάσου και με το που πήγα τον Ιανουάριο έκανα μετακόμιση του Νηπιαγωγείου σε ένα σπίτι με μια τουαλέτα (για όλους), χωρίς την βοήθεια κανενός ,χωρίς να έρθει κάποιος και να δει αν αυτός ο χώρος ήταν κατάλληλος για Νηπιαγωγείο (ούτε Σχ.σύμβουλος  ούτε Προϊστάμενος);
Ήμουν «επαρκής» όταν κατάφερα να βγάλω άκρη με τα οικονομικά του σχολείου χωρίς να έχω τις ανάλογες γνώσεις(δεν σπούδασα λογιστικά) και χωρίς να με επιμορφώσει κανείς;
Ήμουν «επαρκής» όταν την επόμενη χρονιά με κάλεσαν αναπληρώτρια στον Άγιο Χριστόφορο Νικήσιανης Καβάλας και πήγαινα κάθε μέρα με τον έναν δάσκαλο του μονοθέσιου Δημοτικού Σχολείου από τις 7 το πρωί για να ανάψω την ξυλόσομπα και να ζεστάνω έναν χώρο που δεν είχε τίποτα μέσα εκτός από τρία θρανία;
Ήμουν «επαρκής» όταν διορίστηκα την επόμενη χρονιά στην Σάμο και το έμαθα λίγες μέρες πριν ανοίξουν τα σχολεία και αναγκάστηκα να πάω με τον άντρα μου (ο οποίος πήρε μετάθεση στο Τμήμα Ασφαλείας Σάμου για να με ακολουθήσει) και δεν είχαμε μια στην τσέπη για την μετακόμιση μας από την Καβάλα όπου ζούσαμε, για τα ενοίκια του νέου σπιτιού μας και για την επιβίωσή μας αφού πληρώθηκα τρεις μήνες μετά;
Ήμουν «επαρκής» όταν μετά από δύο χρόνια στο νησί πήρα απόσπαση και δούλεψα 2 χρόνια στον Άγιο Αθανάσιο Θες/νίκης, 1 χρόνο στα Μάλγαρα, 1 χρόνο στον Δρυμό, 2 χρόνια στο 2ο Χαλάστρας;
Ήμουν «επαρκής» όταν στα Μάλγαρα που πήγα βρήκα αντί για Νηπιαγωγείο μια άδεια αίθουσα γυμναστηρίου του Δημοτικού Σχολείου και το έστησα από την αρχή κάνοντάς το ένα πανέμορφο χώρο;
Ήμουν «επαρκής» όταν μετά από χρόνια αποσπάσεων και ταλαιπωρίας πήρα επιτέλους οργανική στο 1ο Νηπιαγωγείο Χαλάστρας και κουβάλησα έπιπλα από το σπίτι μου για να το οργανώσω (βιβλιοθήκες, τραπεζάκια..) για να γίνει ο χώρος όσο το δυνατόν πιο κατάλληλος για ένα τμήμα 24 παιδιών;
Ήμουν «επαρκής» όταν πολλές φορές έδινα χρήματα από την τσέπη μου για υλικά αφού το σχολείο δεν είχε ποτέ αρκετά ;
Ήμουν «επαρκής» όταν κάποιες φορές έδινα χρήματα από την τσέπη μου για να συμμετέχουν σε εκδρομές ή άλλες εκδηλώσεις παιδιά που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν;
Και πολλά άλλα που θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για να γραφτούν και που τα γνωρίζω μόνο εγώ.Για εσάς βέβαια ίσως να είμαι ελλιπής γιατί δεν έχω κάνει εξομοίωση ,αφού όταν γινόταν, εγώ προσπαθώντας να φέρω στον κόσμο ένα δικό μου παιδί ήμουν σε διαδικασία εξωσωματικών (οχτώ στο σύνολο) για πολλά χρόνια και δεν μπορούσα να την παρακολουθήσω .Και όταν πια οι οικογενειακές μου υποχρεώσεις μου το επέτρεψαν ΕΣΕΙΣ σταματήσατε το πρόγραμμα.
Ίσως να είμαι ελλιπής για εσάς γιατί δεν έχω κάνει μεταπτυχιακό, διδακτορικό, διαλέξεις, συγγραφή βιβλίων και δεν ξέρω τρεις ξένες γλώσσες….
Ίσως να είμαι για εσάς ελλιπής γιατί δεν έχω παρακολουθήσει σεμινάρια 30,50,100,400 ωρών αλλά ο φάκελός μου είναι γεμάτος με βεβαιώσεις συμμετοχής από ημερίδες και σεμινάρια μιας ημέρας που ΕΣΕΙΣ οργανώνατε (αλλά τώρα πια δεν έχουν καμία σημασία)…..
Αλλά για ένα πράγμα να είστε σίγουροι :Για κανένα από τα 600 περίπου παιδιά που πέρασαν από την τάξη μου και από την ζωή μου δεν είμαι ελλιπής. Κι αυτό μου το βεβαιώνει η αγάπη τους και η συγκίνησή τους όταν πολλά από αυτά τα συναντώ(άντρες και γυναίκες πια) μετά από πολλά χρόνια ,τα καλά τους λόγια ,η θερμή αγκαλιά τους..Αυτή είναι για μένα η μόνη ουσιαστική αξιολόγηση που με εκφράζει και με δικαιώνει σαν εκπαιδευτικό….
Όσο για την δική σας, την θεωρώ ανούσια, υποκριτική, ουτοπική και άδικη….
Και να είστε σίγουροι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των εκπαιδευτικών σκέπτονται σαν εμένα…Πόσο λυπηρό αλλά και ανησυχητικό που δεν το βλέπετε…..
Τελικά το μόνο που καταφέρατε είναι εγώ που αγαπώ την δουλειά μου ,γίνομαι ευτυχισμένη μέσα σε μια τάξη με μικρούς μαθητές και πιστεύω πως έχω να δώσω πολλά ακόμη, να ονειρεύομαι την συνταξιοδότηση.
Και πραγματικά θα ήθελα να ξέρω πόσο «επαρκείς» είστε όλοι εσείς που αποφασίζετε για μας χωρίς εμάς, αν και δεν έχετε αξιολογηθεί ΠΟΤΕ και θεωρείτε τους εαυτούς σας ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.
fb Μαρίας Δαλκίδου
πηγή:e Πύλη Εκπαίδευσης

Ποιος πεινάει; Αντιστοίχιση








Κάνε κλικ πάνω στην εικόνα

Η πιο ωραία μέρα- Τελεία κι ερωτηματικό.










Για να παίξεις πάτησε πάνω στην εικόνα

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Η Ιστορία των άτονων μονοσύλλαβων









Τα ρούχα της Τολμηρής












Πάτησε πάνω στην εικόνα για να βοηθήσεις την Τολμηρή.

Η Τάξη- Λέξεις με δύο τόνους








Για να παίξεις κάνε κλικ στην εικόνα

Το παραμύθι με την απόστροφο









Η ποδοσφαιρική ομάδα- Απόστροφος








Κάνε κλικ στην εικόνα

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Η επιθετικότητα του παιδιού.




Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική:
Μαθαίνει να κατακρίνει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα:
Μαθαίνει να καυγαδίζει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία:
Μαθαίνει να είναι ντροπαλό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ντροπή:
Μαθαίνει να είναι ένοχο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση:
Μαθαίνει να είναι υπομονετικό
Αν ένα παιδί ζει μέσα στον έπαινο:
Μαθαίνει να εκτιμά
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη:
Μαθαίνει να είναι δίκαιο
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια:
Μαθαίνει να πιστεύει
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην επιδοκιμασία:
Μαθαίνει να έχει αυτοεκτίμηση
Αν ένα παιδί ζει μέσα στην παραδοχή και φιλία:
Μαθαίνει να βρίσκει την αγάπη μέσα στον κόσμο.


R. RUSSEL







Η επιθετικότητα και η βία ως εκδηλώσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς διαχρονικά, αποτελούν πολύ συχνό και πολυσήμαντο κοινωνικό φαινόμενο.

Η επιθετικότητα και η αντιδραστική συμπεριφορά αποτελούν το 1/3 των προβλημάτων συμπεριφοράς που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ψυχολόγοι και οι παιδαγωγοί.
Η επιθετικότητα αναφέρεται πάντα σε συμπεριφορές που έχουν ως στόχο να βλάψουν τον άλλο. Αν δεν υπάρχει αυτή η πρόθεση, όση ζημιά κι αν προκαλεί μια συμπεριφορά, δεν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε ως επιθετική.

Ως επιστημονικοί όροι στις διάφορες γλώσσες έχουν πολύ διαφορετική σημασία.

Οι περισσότεροι σήμερα επιστήμονες (κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί) αποδέχονται ότι η επιθετικότητα αποτελεί ένα πολύ ευρύ φάσμα επιθετικών τρόπων συμπεριφοράς καταστρεπτικού χαρακτήρα, που εκδηλώνονται με λόγια ή με πράξεις ή ακόμη και με τη σιωπή και κατευθύνονται συνειδητά ή ασυνείδητα εναντίον διαφόρων αντικειμένων δηλ. ανθρώπων, ζώων, πραγμάτων ή ακόμη και εναντίον του ίδιου του ατόμου. Έχουν δε σημείο αναφοράς τους τον κοινωνικό χώρο, αποτελούν επομένως, κοινωνιολογικά, κοινωνικές πράξεις.

Πιο συγκεκριμένα τα παιδιά που χαρακτηρίζονται από επιθετικότητα είναι συνήθως ανυπάκουα, αρνητικά, δείχνουν απάθεια και παρουσιάζουν αντιδραστική και προκλητική συμπεριφορά προς τα μέλη της οικογένειας τους, το διδακτικό προσωπικό του σχολείου και γενικά προς τα άτομα που κατέχουν εξουσία.

Η αντιδραστική και επιθετική συμπεριφορά των παιδιών δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις τους με την οικογένεια, τους συνομήλικους και το σχολείο. Δημιουργεί όμως προβλήματα και στα ίδια τα παιδιά γιατί δεν τους δίνει τη δυνατότητα να μάθουν κοινωνικά αποδεκτές συμπεριφορές οι οποίες θα αποτελέσουν αργότερα τη βάση για την ομαλή ένταξη τους στο κοινωνικό σύνολο.

Δυστυχώς πολλά από τα παιδιά αυτά συνεχίζουν να παρουσιάζουν επιθετική συμπεριφορά και βία και ως ενήλικες.
Πηγή :  Ειδική Διαπαιδαγώγηση.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

9 τρόποι για να παρακινήσουμε ένα......τεμπέλικο παιδί

Πριν βιαστείτε να χαρακτηρίσετε το παιδί σας τεμπέλη, σκεφτείτε απλώς μήπως αυτή η «οκνηρία» του οφείλεται σε κάτι άλλο πέρα από την προσωπικότητά του!

 Ο ψυχίατρος- νευρολόγος Mel Levine  στο βιβλίο του The Myth of Laziness (Ο Μύθος της Τεμπελιάς), λέει χαρακτηριστικά: «Όταν αποκαλούμε ένα παιδί τεμπέλη, είναι σα να το καταδικάζουμε να γίνει τεμπέλης για το υπόλοιπο της ζωής του»






Είναι αλήθεια πως εμείς οι γονείς συχνά ακούμε γονείς να χαρακτηρίζουν το παιδί τους «τεμπέλικο» και να αναζητούν τα αίτια της «τεμπελιάς» και τους τρόπους αντιμετώπισης. Θα πρέπει να δεχτούμε ότι κάποια παιδιά από την ιδιοσυγκρασία τους είναι ιδιαίτερα δραστήρια και κάποια άλλα λιγότερο, όμως όλα τα παιδιά αγαπούν το παιχνίδι και χαίρονται όταν μέσα από το παιχνίδι μαθαίνουν πράγματα, αποκτούν δεξιότητες, εξερευνούν το περιβάλλον. Αν λοιπόν  ανησυχείτε για τη δραστηριοποίηση του παιδιού, ή αν το βλέπετε να περνά πολύ χρόνο στον καναπέ απέναντι από την τηλεόραση, ας μη βιαστείτε να το χαρακτηρίσετε νωθρό, ή τεμπέλικο, αλλά ας προσπαθήσετε αφενός να διερευνήσετε το «γιατί» και αφετέρου να το κινητοποιήσετε. Πίσω από οποιαδήποτε «συμπεριφορά-μυστήριο» του παιδιού μας κρύβεται ένα αίτιο που μόλις το εντοπίσουμε και το τροποποιήσουμε, αυτόματα έχουμε αντιμετωπίσει και το πρόβλημα. Ο Δόκτωρ Levine  μας δίνει ένα χρήσιμο δεκάλογο για να αναρωτηθούμε γιατί φέρεται τεμπέλικα, και τους τρόπους για να το αντιμετωπίσουμε

1Μήπως πάσχει από κάποια μαθησιακή δυσκολία;
Η διερεύνηση πάντα θα πρέπει να ξεκινά με τον έλεγχο της υγείας του παιδιού και της λειτουργίας των αισθητηρίων οργάνων. Αν η αδιαφορία για δράση εμφανίζεται σε σχέση με τις σχολικές εργασίες θα πρέπει να διερευνηθεί το ενδεχόμενο να αντιμετωπίζει το παιδί μαθησιακές δυσκολίες που το δυσκολεύουν.

2. Κάνετε στον εαυτό σας τις εξής ερωτήσεις:
Α. Τι παρακινεί το παιδί μου;
Β. Τι ερωτήσεις μπορώ να του κάνω ώστε να ανακαλύψετε μαζί «τα θέλω του»;
Γ. Ποιοι είναι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες του;

Κάνετε μετά και το παιδί σας τις παραπάνω ερωτήσεις και  στη συνέχεια ακούστε προσεχτικά τις απαντήσεις του. Σεβαστείτε τις απαντήσεις του, ακόμα και αν διαφωνείτε.

3. Μήπως οι προσδοκίες σας από αυτό είναι υπερβολικές;
Αν ένα παιδί αδυνατεί να παρακολουθήσει το επίπεδο της προσφερόμενης γνώσης, με βάση τη χρονολογική του ηλικία, είναι φυσικό και αναπόφευκτο να δοκιμάσει τη «διαφυγή», μέσα από την ονειροπόληση, αφού υποχρεώνεται να παρακολουθήσει, μια διαδικασία που απέχει τόσο από τα ενδιαφέροντά του όσο κι απ’ τις δυνατότητές του και στις απαιτήσεις της οποίας δεν μπορεί να ανταποκριθεί.

4. Μήπως η τεμπελιά του σχετίζεται με τις οικογενειακές συνθήκες;
Σημαντικά γεγονότα που ίσως συμβαίνουν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο πιθανόν επηρεάζουν το παιδί, όπως η γέννηση αδερφού ή η απώλεια ενός προσώπου.

5. Μήπως απλώς ζητάει την αγάπη μας;   
Εφόσον η νωθρότητα οφείλεται στην ανάγκη για επικέντρωση της προσοχής πάνω του, μήπως να αλλάζαμε το καθημερινό μας πρόγραμμα και να αφιερώναμε περισσότερο χρόνο στα παιδιά μας; Αλήθεια πόσοι από εμάς περνάμε μία ποιοτική ώρα με το παιδί μας κάνοντας αυτό που εκείνο επιθυμεί και όχι κάνοντας εκείνο αυτό που εμείς επιθυμούμε;

6. Αποφύγετε την σκληρή κριτική και την ειρωνεία
Η  ειρωνεία και η γελοιοποίηση σε περίπτωση που το παιδί κάνει λάθος, έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Τόσο οι λεκτικές ποινές, όσο και η ταπείνωση βοηθούν μόνο στην απογοήτευση και ασφαλώς στην παραίτηση από κάθε καταβολή προσπάθειας.

7. Μήπως απλώς δεν ενδιαφέρεται για τα πράγματα που ενδιαφερόμαστε εμείς; 
Τα ενδιαφέροντα του παιδιού πρέπει να είναι απόλυτα αποδεκτά και σεβαστά αλλά και ταυτόχρονα να εναρμονίζουμε κάθε είδους μαθησιακή προσπάθεια με αυτά. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εξαναγκάζουμε το παιδί να αποκτά ενδιαφέροντα μόνον και μόνον διότι εμείς θεωρούμε ότι τα συγκεκριμένα είναι πιο «φανταχτερά» για τον κοινωνικό μας περίγυρο. Αν για παράδειγμα, το παιδί μας ενδιαφέρεται για το ποδόσφαιρο και του στερούμε την ώρα που θα αφιέρωνε σε αυτό διαθέτοντας εκείνη την ώρα στην εκμάθηση πιάνου, που είναι πρέπον για την κοινωνική μας θέση και την εικόνα μας προς τα έξω, τότε πώς περιμένουμε να δείξει ενδιαφέρον και ζήλο για μάθηση;
8.  Βοηθήστε το να ενταχθεί σε κάποια ομάδα
Αν θέλουμε να αφυπνίσουμε το παιδί μας ας του δώσουμε ερεθίσματα και κίνητρα για δραστηριοποίηση. Ας του δώσουμε δημιουργικά παιχνίδια και ιδέες για κατασκευές και ας το φέρουμε σε επαφή με παιδιά για να παίξει ελεύθερο παιχνίδι. Η ένταξη των παιδιών σε ομάδες εργασίας είναι πολύ πιο αποτελεσματική, όχι μόνο για τη μάθηση αλλά και για την αξιοποίηση των ταλέντων του κάθε παιδιού.
9. Ας γίνουμε εμείς το πρότυπο
Μήπως αντί να το κατηγορούμε να ψάχναμε το δικό μας τρόπο ζωής και τι είδους πρότυπο είμαστε για το παιδί μας. Είμαστε δραστήριοι άνθρωποι ή συνηθίζουμε να περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας μπροστά στην τηλεόραση.

Από: Ελένη Χαδιαράκου
ΠΗΓΗ: Παιδί και ανάπτυξη

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Το δώρο του Εξερευνητή - αυ,ευ


αυ(αβ,αφ)          ευ(εβ,εφ)



Κάνε κλικ πάνω στην εικόνα.

Είναι το παιδί σας ο νταής του σχολείου;



Πώς να ανακαλύψετε και να χειριστείτε περιπτώσεις ενδοσχολικής 

βίας με πρωταγωνιστή το παιδί σας.



Ενδοσχολική βία

Όσο ευχόσαστε να μην πέσει το παιδί σας θύμα ενδοσχολικής βίας, άλλο τόσο ελπίζετε να μην γίνει θύτης της. Είναι λογικό. Άλλωστε, κανείς δεν θέλει να κατηγορήσουν το αγγελούδι του για «τραμπουκισμό». Εφόσον, όμως, δεν είστε καθημερινά στο σχολείο μαζί του, δεν μπορείτε να είστε απόλυτα βέβαιοι για την συμπεριφορά του.
Επαγρυπνάτε για στοιχεία
Για να ανακαλύψετε ποια είναι η συμπεριφορά του παιδιού σας στο σχολείο, ερευνήστε για στοιχεία μέσα στο σπίτι.
  • Μήπως έχει μια ασυνήθιστα εχθρική συμπεριφορά;
  • Δείχνει να έχει μια διαρκή στάση ανωτερότητας, να μην ανέχεται την διαφορετικότητα ή να μην συμπάσχει με τους άλλους;
  • Μήπως διατάζει ασυνήθιστα πολύ τα μικρότερα αδέλφια του ή τα παιδιά φίλων;Μήπως τα αποκαλεί με μειωτικά ψευδώνυμα ή γελά επιδεικτικά όταν σκοντάφτουν ή κάνουν κάποια γκάφα;
  • Μήπως γυρίζει σπίτι με χρήματα ή αντικείμενα που δεν του ανήκουν;
Τα παραπάνω δεν είναι απλά σημάδια, αλλά κόκκινες σημαίες που ζητούν άμεσης διερεύνησης. Εάν, ωστόσο, δεν έχετε τέτοιου είδους δείγματα, ηρεμήστε αλλά μην καθησυχαστείτε εντελώς. Πολλοί γονείς ανακαλύπτουν πως το παιδάκι τους τραμπουκίζει τους συμμαθητές του από τους δασκάλους του ή άλλους γονείς.
Διερευνήστε το
Από τον δάσκαλο
Ένας δάσκαλος δεν έχει λόγο να πει ψέματα για την συμπεριφορά του παιδιού σας, μπορεί ωστόσο να έχει λάθος πληροφόρηση. Εάν, λοιπόν, δεχθείτε τηλεφώνημα από το σχολείο ή σας καλέσουν για να μιλήσετε σχετικά, ζητήστε λεπτομέρειες για να δείτε εάν έχουν κάνει επαρκή έρευνα. Μάθετε:
  • Τα πάντα για το συμβάν.
  • Εάν τα παιδιά έχουν ερωτηθεί και ξεχωριστά και μαζί.
  • Εάν υπάρχουν μάρτυρες κι αν έχουν ερωτηθεί.
  • Εάν δόθηκαν προειδοποιήσεις.
  • Εάν το παιδί έχει δώσει και κατά το παρελθόν δείγματα βίαιης συμπεριφοράς.
Υπάρχουν σχολεία που δεν κάνουν το παραμικρό για να διαλευκάνουν τέτοιου είδους υποθέσεις και απλώς θεωρούν κάθε κατηγορία ως γεγονός. Εάν, λοιπόν, ο δάσκαλος δεν έχει απαντήσεις στις ερωτήσεις που θα του κάνετε, ζητήστε του να ερευνήσει ενδελεχώς το συμβάν, πριν αυτός αλλά και εσείς επιβάλετε μια ίσως άδικη τιμωρία στο παιδί.
Από κάποιον γονιό
Αντίθετα με τον δάσκαλο, ο άλλος γονιός δεν μπορεί να θεωρηθεί εντελώς αξιόπιστος όταν μιλά για άσχημη συμπεριφορά του παιδιού σας στο δικό του. Μπορεί να έχει λάθος πληροφορίες ή να εθελοτυφλεί ρίχνοντας πάντα το φταίξιμο στα παιδιά των άλλων. Από την άλλη, όμως, εσείς μην βιαστείτε να τον κατηγορήσετε ότι ψεύδεται.
Φυσικά και θα θελήσετε να προστατέψετε το παιδάκι σας και, ίσως, πράγματι στην ανατροφή του να πιστεύετε πως έχετε κάνει εξαιρετική δουλειά, αλλά το να πάρετε χωρίς στοιχεία το μέρος του είναι λάθος. Με το να συνταχθείτε άνευ όρων μαζί του θα του δώσετε λάθος μήνυμα. Θα το κάνετε να πιστέψει πως εσείς δεν έχετε πρόβλημα με ό,τι κι αν έκανε.
Από την άλλη, το παιδί σας δεν είναι τραμπούκος απλά και μόνο επειδή κάποιος το είπε.
  • Λάβατε υπόψη σας την μαρτυρία του γονιού και στραφείτε και σε άλλες πηγές για να πάρετε πληροφορίες. Ρωτήστε την δασκάλα του σχολείου, τον καθηγητή στο φροντιστήριο των αγγλικών, την babysitter, τον προπονητή και όποιον άλλον έρχεται σε επαφή μαζί του. Ακόμα κι αν δεν έχουν γίνει μάρτυρες ενός ολοφάνερου στοιχείου (π.χ. ξυλοδαρμό), μπορεί να έχουν παρατηρήσει κάποια πιο υπόγεια συμπεριφορά, όπως αποκλεισμό από παρέα ή εξάπλωση φημών.
  • Μόλις αποκτήσετε καθαρή εικόνα, μιλήστε στο παιδί σας. Ρωτήστε το για το περιστατικό, ακούστε τι έχει να σας πει και προσπαθήστε να είστε ανοιχτόμυαλη/ος.
Προσέξτε, όμως: Ακόμα και οι πιο χειροπιαστές αποδείξεις μπορεί να τεθούν υπό αμφισβήτηση. Εάν το παιδί σας ασκεί κάποιου είδους βία στους γύρω του, θα δυσκολευτεί να το παραδεχτεί. Τα παιδιά, άλλωστε, συνηθίζουν να λένε ψέματα όταν είναι φοβισμένα ή πρόκειται να τιμωρηθούν. Ακόμα, υπάρχει πιθανότητα το παιδάκι σας να θεωρεί πράγματι πως δεν έκανε τίποτα κακό, αφού ο «αντίπαλός» του «πήγαινε γυρεύοντας». Οπότε, μην εκπλαγείτε εάν το μικρούλι σας ορκίζεται πως δεν το έκανε ή πως ήταν απλά ένα αστείο ή πως στην ουσία εκείνο ήταν το θύμα της υπόθεσης.
Όπως και να ‘χει, δεν θέλετε η συζήτηση να μετατραπεί σε ανάκριση. Πείτε στο παιδί σας πως το μόνο που θέλετε είναι να βοηθήσετε και πως είναι η συμπεριφορά του που είναι κακή και όχι εκείνο.
Γιατί σε εμένα;
shutterstock 78738757

Προφανώς το παιδάκι σας δεν θα γνωρίζει την πραγματική βαθύτερη αιτία των όσων κάνει, ωστόσο για να σταματήσει είναι απαραίτητο να βρείτε τρόπο να απαντήσετε σε αυτό το «γιατί».

  • Ζητήστε να σας περιγράψει πως νιώθει όταν κοροϊδεύει τους γύρω του, όταν τους φωνάζει με διάφορα ψευδώνυμα κτλ.
  • Ρωτήστε το πως θα χαρακτήριζε τα παιδιά που βρίσκονται εκτός της παρέας του.
Από τις απαντήσεις του είναι πιθανόν να κατανοήσετε τα αίτια της συμπεριφοράς του. Μπορεί να το κάνει από μιμητισμό. Το παιδί είναι πιθανό να έχει λάβει ερεθίσματα κακής συμπεριφοράς από το σπίτι. Ίσως έχει παρακολουθήσει κάτι αντίστοιχο στα αδέλφια του, στην τηλεόραση ή ακόμα κι από εσάς. Εάν, λόγου χάρη, δεν το ‘χετε σε τίποτα να ανοίξετε καυγά, το ίδιο θα κάνει και το παιδί σας.
Μια άλλη περίπτωση είναι να νιώθει πιο cool μειώνοντας τους άλλους. Στην περίπτωση αυτή, μάλιστα, η τιμωρία της αποβολής (που συνήθως επιβάλλει το σχολείο) δεν είναι αποδοτική γιατί το παιδί τραβάει την προσοχή των συμμαθητών του και αισθάνεται ακόμα καλύτερα.
Τέλος, γιατί δεν μπορεί πάντα να ελέγξει την παρόρμησή του. Κάτι τέτοιο είναι συχνό φαινόμενο σε «αντιδραστικά» παιδιά. Κι αυτό γιατί χάνουν εύκολα την ψυχραιμία τους και αντιδρούν επιθετικά αμέσως μόλις κάποιος τα ενοχλήσει (π.χ. τους πετάξει κάτω το καπέλο, τους σπρώξει στην ουρά κτλ.).
Καταπολεμήστε το
Οι έρευνες έχουν δείξει πως πάνω από το 60% των παιδιών που ασκούσαν βία (λεκτική ή σωματική ή συμπεριφορική) κατά τα σχολικά χρόνια κατέληγαν να έχουν φάκελο στην αστυνομία πριν ακόμα κλείσουν τα 24! Κατά συνέπεια, είναι σημαντικό να νουθετήσετε το δικό σας και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να το βοηθήσετε να κατανοήσει πως νιώθουν τα «θύματά» του.
Ένας τρόπος είναι να παίξετε ένα παιχνίδι ρόλων μαζί του με εσάς στον ρόλο του τραμπούκου. Έτσι θα το βοηθήσετε να ταυτιστεί συναισθηματικά μαζί τους. Αυτό, επίσης, μπορεί να γίνει στην αναγκαία πρόσωπο με πρόσωπο συνάντηση με το άλλο παιδί και τη μητέρα του. Ακούγοντάς το θύμα του να περιγράφει, ίσως κατανοήσει πόσο δυστυχισμένους μπορεί να κάνει τους άλλους ανθρώπους η συμπεριφορά του. Ακόμη, μια τέτοια συνάντηση είναι μια καλή ευκαιρία να νιώσει λιγότερο cool, μιας και θα «ταπεινωθεί» ζητώντας συγγνώμη για ό,τι έκανε.
Τέλος, καλό θα ήταν να το διδάξετε τρόπους ελέγχου του θυμού (π.χ. να μετράει μέχρι το δέκα) αλλά και να του δείξετε με την συμπεριφορά σας πως πρέπει να αντιμετωπίζει δυσάρεστες καταστάσεις. Δώστε το καλό παράδειγμα με το να φέρεστε ευγενικά ακόμα κι αν το μόνο που θέλετε τη στιγμή μιας διαφωνίας είναι να αρχίσετε να σπάτε πράγματα!

Πηγή: happypareting

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

ΣΥΛΛΑΒΙΣΜΟΣ ΛΕΞΕΩΝ

Μια πολύ ωραία εφαρμογή κατάλληλη για παιδιά Πρώτης και Δευτέρας Δημοτικού.






Για να παίξεις κάνε κλικ στην εικόνα.